Bram is al enige tijd uitgevallen van school door trauma. Hij ervaart op school en in zijn vrije tijd belastbaarheid problemen. Bram kan snel boos reageren, hij trekt zich terug en zijn functioneren in het dagelijks leven is anders dan andere kinderen. Hij heeft therapie waar Bram dingen zegt die zij niet kunnen plaatsen, bijvoorbeeld dat hij in Argentinië en Laos is geweest en praat over conflicten en ruzies die niet zijn gebeurd. Naar moeder toe kan hij een intieme grens overgaan zoals op haar gaan liggen en een tik op de billen geven (zoals een partner dat doet). Moeder wil onderzoeken wat hier aan de hand is.
Ik begeleid moeder naar de Akasha Kroniek van Bram. Ze ziet een muur, steens, niet gemetseld maar één geheel. Het is hoog en donkergrijs. Ik vraag haar of ze aan de andere kant van de muur kan komen? Kan ze ergens door de muur? Ja, ze wil teleporteren naar de andere kant. Oke, doe maar. Ze is aan de andere kant van de muur en het is er lichter en weidser. Wat wil je hier doen? Ze mag hier informatie ophalen over Bram.
Ze reist meteen door naar een vorig leven van Bram, hij is hier kindsoldaat en is 7 jaar. Hij wordt continu aangezet tot vechten. Als hij niet vecht, dan wordt hem iets aangedaan. Hij wordt aangestuurd door volwassen mannen en Bram wil het liefste weg, hij heeft veel moeite met het gezag van deze mannen. Hij voelt zich angstig en kan ervoor kiezen om weg te lopen, dit heeft geen consequenties. Hij loopt weg maar keert steeds weer terug, hij kijkt ook vaak achterom. Ik vraag wat Bram nodig heeft om definitief weg te lopen? Moeder antwoord: comfort, geruststelling, bevestiging dat het oké is. Wie kan hem dat geven? De mannen met het gezag kunnen hem dit bieden. Door deze woorden te benoemen, geven de mannen Bram wat hij nodig heeft om weg te lopen. Bram rent weg en blijft rennen. Ineens is hij aan het zwemmen. Hij is nu volwassen, 23 jaar. We zijn in een ander leven van Bram beland. Hij is op een eiland, het is rustig, groen, verlaten alsof je niemand tegen gaat komen. Dit is het paradijs voor Bram. Hij is niet alleen, hij ziet een man. Bram heeft een leven met hem gedeeld en diegene heeft een boodschap voor hem. Het heeft te maken met de relatie tussen moeder en Bram in dit leven. In een vorig leven van Bram hebben zij samen op dit eiland geleefd, een intense liefdesrelatie waar geen woorden nodig waren om elkaar te begrijpen. Omdat ze hier alleen waren en dus op elkaar aangewezen, zoekt Bram deze geborgenheid bij haar. Hij neemt dit mee naar dit leven en zoekt dit bij moeder op een manier die niet passend is. Zij geeft hem een ultiem ‘comfort gevoel’.
Het beeld verandert, moeder is hier nu ook. Ze is iets ouder dan Bram en is zijn partner. Ze zijn op elkaar aangewezen, de omgeving is veilig en rustig. Moeder zegt tegen Bram dat het oké is om te gaan ontdekken, te exploreren. Ze zitten samen in het zand, ze bouwen een boot om het water op te kunnen en te ontdekken wat er nog meer is buiten dit verlaten paradijselijke eiland. Bram wil samen op de boot, je zegt ‘ga maar alleen’. Bram gaat alleen op de boot maar komt steeds weer terug. Ineens blijft hij in de verte dobberen, hij ziet er wat verloren uit. Nu komt hij steeds weer terug met enthousiaste verhalen van wat hij ontdekt heeft. Soms ga je met hem mee. Hij kan nu volledig op eigen kracht ontdekken en heeft ontdekt dat een veilige haven, waarop hij terug kan vallen, altijd aanwezig is. Het inzicht ontstaat dat een persoon die comfort symboliseert altijd bij je is, in je hart. Je hebt diegene niet fysiek nodig om de steun te voelen.
Dan komen de woorden Argentinië en Laos op. Zijn deze twee levens hieraan verbonden? Ja, Bram was in Argentinië kindsoldaat en Laos is het land waar hij samen was met moeder. Al is Laos geen eiland, in het zuiden heeft Laos de Si Phan Don, een verzameling van eilanden.
Hebben we alles erkend en herkend wat vandaag gezien mocht worden? Nee, zegt moeder, de relatie tussen Bram en zijn neefje trekt de aandacht. We reizen naar een ander vorig leven van Bram. In dit leven zit hij nog in de baarmoeder, samen met zijn tweelingbroertje. Zijn tweelingbroertje in dit vorig leven, is zijn neefje in dit leven. Zijn moeder lijkt een soort aanval te hebben, het beeld is nog wat onhelder. Bram is overleden in de buik, ik vraag hoe dit is gebeurd? Het is in huiselijke sfeer, de aanvaller is de vader van Bram en hij is fysiek gewelddadig. Iedereen overleefde de aanval, behalve Bram. Ik vraag moeder naar het moment te gaan vlak voor Bram sterft.
Het is nog dag, wel ’s avonds laat, niemand is wakker en vader is wel gestraft voor dit feit, hij is uit beeld.
Ik vraag moeder om in de energie van Bram te stappen en te kijken naar zijn vader zonder oordeel. Moeder begint te vertellen: ‘we zien jouw pijn, wij mogen onze grens trekken. We voelen boosheid, maar we kunnen plaatsen waar dit vandaan komt. We kijken nu met mildheid naar jou, we hebben je graag maar dit is geen onderdeel daarvan’. Ik vraag of ze nog iets wil zeggen en of Bram hem kan vergeven, want hij heeft nooit anders geleerd? Ja, ‘ik hou van je’ zegt ze. Ik vraag haar twee stappen naar achter te zetten, uit de energie van Bram en het koord door te knippen. Hiermee mag je alle goede lessen meenemen naar dit leven en de pijn en ballast hier laten. Dit doet ze en we sluiten de Akasha Kroniek van Bram.
Twee weken later hoor ik van moeder dat Bram rustiger, vrolijker, flexibeler is en meer initiatief neemt.
Wil jij ook antwoorden krijgen via jouw Akasha Kroniek? Neem dan contact met mij op en samen kijken we wat ik voor jou kan betekenen.
