Het lijkt erop dat oude patronen weer tevoorschijn komen bij Lize. Ze zit vol en ze voelt van alles maar kan er geen woorden aan geven. Ze wil wel verandering maar er lijkt een saboteur aanwezig die haar daar vasthoudt. Een vertrouwensbreuk met volwassenen is ontstaan nadat ze zich langdurig niet gezien en begrepen heeft gevoeld. Hierdoor houdt ze mensen die haar willen helpen (onbewust) op afstand. Ze vertrouwt alleen moeder en deelt ervaringen alleen met haar. Lize past zich eindeloos aan tot haar batterij volledig op is.
Moeder vraagt aan mij of ik wil onderzoeken waar deze uitdagingen vandaan komen. Hoe komt haar systeem steeds zo vol en waarom vertrouwt ze alleen haar moeder? Een aantal weken voor de behandeling heb ik over Lize gedroomd. Ik was samen met haar in een weiland en ik zag 23 versies van haar. Het waren allemaal delen van haar huidige bestaan, alsof ze zichzelf had opgesplitst.
Ik doe een Akasha healing op afstand. Ik stem af op de energie van Lize en zie direct (weer) het weiland met 23 versies van Lize. Hier ligt een taak anders kan ik niet verder. Deze 23 versies zijn 23 traumadelen van Lize, allen uit dit leven. Elke ervaring die teleurstelling, verdriet en onzekerheid heeft opgeleverd heeft Lize onbewust buiten haar lichaam gezet. Dus deze delen zijn geen onderdeel van haar fysieke lichaam maar ‘zweven’ om haar heen, het zit in haar energetische lichaam. Het is niet omarmd, niet doorvoeld en het maakt haar vol. Ik begeleid Lize om elk deel apart te omarmen, aan te kijken en in haar fysieke lichaam een plaats te geven. Elk deel is een onderdeel van haar bestaan, het maakt haar tot wie ze vandaag de dag is, een prachtige jongedame. Zonder deze delen kan ze niet voluit leven en de liefde ontvangen, voornamelijk vanuit haarzelf. Deze delen bekijken we met liefde, nemen de lessen mee naar het hier en nu, ook dit is een onderdeel van Lize. Daarna komt er een paard voorbij, we volgen deze naar een paardenstal. Ik kijk Lize aan en begrijp meteen dat dit haar Akasha Kroniek is, het archief van haar ziel.
We blijven voor een van de stallen staan en het is duidelijk dat ik alleen naar binnen ga. Ik stap de stal in en beland in een vorig leven van Lize. Ik ben in een ruig gebied met droogte, zand, stenen en in de verte wat bomen. Ik ben in Amerika. Ik kijk om me heen en zie een verwilderde dame, rijdend op een paard, haar blik op oneindig. Ik vraag wat ik hier mag zien. Deze amazone is verbannen door haar familie, haar moeder is overleden bij de geboorte. Ze kan alleen maar paardrijden en in beweging blijven want niks in de omgeving is veilig. Alles om haar heen voelt als gevaar. Hierdoor is eenzaamheid en wantrouwen de rode draad in haar bestaan. Ze heeft de overtuiging dat wanneer moeder er wel was, alles veilig, mooi en liefdevol was. Het is een gedachte die haar op de been houdt, maar de eenzaamheid, het wantrouwen en overal gevaar zien en voelen zorgt ook voor afzondering en verbittering. Ik volg en observeer deze amazone een poosje en ze verandert langzaam in een hele mooie dame, ze is 32 jaar. Ik stap in deze scène en vraag haar te stoppen en af te stappen. Ik vertel haar dat als ze zo door blijft rijden in eenzaamheid, afzondering en wantrouwen, deze weg oneindig door zal blijven gaan en er niks verandert. Open staan voor het leven is geen garantie dat je gekwetst zal worden of dat er geen gevaar zal zijn, maar je zal wel leven en voelen, het zal sowieso anders zijn dan nu. Samen lopen we verder, er staat een gezin. Lize wordt door hen ontvangen. Ze is eerst wat argwanend, hoe langer ze daar staat hoe meer liefde ze kan ontvangen. Ze ervaart dat het ook anders kan en dat is oké.
Ik sta ineens weer voor de deur van de paardenstal en samen met Lize kijk ik naar buiten. Daar staat nog een deel van Lize, die nu in het licht stapt. Ze mag gezien worden, het is haar hele verleden en nu pas kunnen ze echt samensmelten. Daarna staan we samen voor de tweede staldeur. Ik vraag haar of ze een lichtkamer in wil gaan? Ja, dat wil ze. Ik creëer een kristallijne lichtkamer in de paardenstal. Licht en kristallen zijn hier enkel aanwezig. Dit licht en deze kracht gaat door Lize, elke vezel, elke cel wordt gevuld. Lize blijft in de kamer om alles goed op te nemen en te laten helen, ik stap eruit en wacht tot Lize klaar is. Na een poosje stap ik in de kamer en zie ik Lize als jonge moeder, ze is vrij, licht en geniet van het leven. Ik vraag of hier nog iets nodig is, nee, het is goed zo. We stappen samen uit de lichtkamer, sluiten haar Kroniek en gaan rustig terug naar het hier en nu.
Na twee weken hoor ik van moeder dat Lize lichter, relaxter en opener is.
Wil jij ook antwoorden krijgen via jouw Akasha Kroniek? Neem dan contact met mij op en samen kijken we wat ik voor jou kan betekenen.
