
Jarenlang dacht ik dat ik alles aankon. Ik werkte hard, was altijd druk, deed er alles aan om de liefste mama, leukste vrouw en gezelligste vriendin te zijn, ik duwde mezelf echt tot het uiterste. Maar mijn lichaam en geest riepen om hulp. Nadat ik kanker had overwonnen verlangde mijn lijf naar de echte ‘ik’. Maar ik denderde door, tot mijn lichaam stop zei.
Het was zomervakantie en het laatste weekend zag ik echt op tegen de eerste werkdag. In de auto op weg naar mijn werk kreeg ik erge nekpijn en hoofdpijn, was ik misselijk en moest ik overgeven. Ik huilde de hele weg en voelde me compleet leeg. Met ontzettend veel weerstand meldde ik mij ziek, toen nog met de gedachte ‘misschien twee weken extra rust’. Maar mijn lichaam en geest waren op en hadden veel meer nodig dan twee weken extra rust.
Mijn fysieke klachten gingen dieper dan alleen de misselijkheid en hoofdpijn. Ik had last van extreme vermoeidheid en uitputting, zelfs na een nacht goed slapen. Mijn spieren voelden constant gespannen en ik had vaak last van maag- en darmklachten. Mijn lichaam schreeuwde, maar ik negeerde de signalen. Het was de manier van mijn lichaam om me te dwingen te stoppen.
Toen ik instortte, dacht ik dat een paar weken rust genoeg zou zijn. Die paar weken werden een jaar waarin ik leerde naar mijn lichaam te luisteren. Ik probeerde te vluchten van mijn gevoelens en dacht dat ik snel weer de oude zou zijn. Ik leerde dat je juist de tijd moet nemen om te herstellen en dat je niet moet vechten tegen de burnout, maar het proces moet accepteren. Maar ook het aanpakken van dieperliggende oorzaken; trauma’s verwerken, afscheid nemen van aangenomen patronen maar ook echt gaan voelen. Het was een jaar vol therapie en zelfreflectie, waarin ik leerde om naar mijn lichaam te luisteren en erop te vertrouwen dat het mij de weg wijst.
Het was een jaar van vallen en opstaan. Ik voelde me vaak angstig, onzeker en boos. Ik had het gevoel dat ik de controle kwijt was en dat mijn leven stilstond. Maar door de therapie en door diep te graven, kwam ik in contact met mijn innerlijke kracht. Ik leerde dat ik niet mijn werk ben en dat mijn waarde niet afhangt van mijn prestaties. Na een jaar durfde ik mijn hart te volgen en startte ik officieel mijn eigen praktijk als energetisch therapeut en opleider. Hoewel die stap weerstand met zich meebracht, was het de beste keuze ooit. Mijn burnout was geen eindstation, maar een keerpunt, de kans op een nieuw begin. Het heeft me geleerd dat luisteren naar je lichaam en gevoel heel belangrijk zijn. En het heeft me de tools gegeven om nu anderen te begeleiden op hun eigen pad.
Zit jij in een burnout en heb jij hulp nodig? Voel je welkom om vrijblijvend kennis te maken en te onderzoeken wat ik voor jou kan betekenen.